Είδε με το καλημέρα τι θα συναντήσει o Άρης

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Την 1η αγωνιστική κανείς δεν στέφεται πρωταθλητής και συνάμα οποιαδήποτε βιαστική κρίση μπορεί στην πορεία της σεζόν να καταρριφθεί σαν τραπουλόχαρτο. Θα συμφωνήσουμε όλοι ότι η εμφάνιση του Άρη γέννησε περισσότερους προβληματισμούς από όσους ενδεχομένως χωρούν σε πρεμιέρα πρωταθλήματος. «Πέταξε» ήδη δυο βαθμούς κάνοντας νωρίς μια γκέλα που όλες οι ομάδες έχουν δικαίωμα να κάνουν στην έδρα τους αλλά δεν μπορεί κανείς να του αφαιρέσει το δικαίωμα να διορθώσει τις αδυναμίες του, όταν μιλάμε για μια ομάδα που είχε χθες έξι νέα πρόσωπα στους «11» εκ των οποίων ο ένας (Μπράμπετς) δεν είχε αγωνιστεί ούτε σε ένα φιλικό. Αυτομάτως ένα ζήτημα συνοχής και ομοιογένειας υπάρχει, είτε το θέλεις είτε δεν το θέλεις. Δεν είναι ότι δεν προσπάθησαν οι παίκτες του Μάντζιου. Ότι δεν το πάλεψαν μέχρι το τέλος. Δεν τους βγήκε απλά. Δεν μπήκε το γκολ στις φάσεις του πρώτου ημιχρόνου που θα απλοποιούσε τα πράγματα. Φάνηκαν μπερδεμένοι και εγκλωβισμένοι στο αμυντικό κατενάτσιο του ΟΦΗ που βρήκε σύμμαχο τον πρόθυμο Τζήλο που αντί να τιμωρεί την κωλυσιεργία των κρητικών σε κάθε ευκαιρία, την επικροτούσε κιόλας διακόπτοντας κάθε τρεις και λίγο τον ρυθμό των γηπεδούχων με την εκνευριστική σχολαστικότητά του. Το περιμένεις όμως ότι θα συμβεί. Θα έρθουν κι άλλοι… Τζήλοι με τέτοιες διαθέσεις. Όπως θα πρέπει να περιμένει ο Άρης ότι θα έρθουν κι άλλες ομάδες στο Βικελίδης που θα.. πατήσουν πάνω στο χθεσινό manual του ΟΦΗ θυσιάζοντας τα πάντα στον βωμό του αποτελέσματος. Να καταστρέψουν αντί να παράξουν. Το ζήτημα είναι όχι τι μέσα διέρχεται ο αντίπαλος. Στο φινάλε ο καθένας ορίζει τη φιλοσοφία του στον αγωνιστικό χώρο. Το θέμα είναι τι κάνεις εσύ. Και ο χθεσινός Άρης έκανε αρκετά με τον λάθος τρόπο.

Αρχικά δεν πήρε τίποτε στο επιθετικό κομμάτι από την αριστερή πλευρά. Ο Λούμορ ήταν άριστος αμυντικά αλλά σε ματς που ο αντίπαλος παίζει… ταμπούρι θέλεις από το μπακ σου να βγάλει μια συνεργασία, ένα overlap, δηλαδή να δώσει πλάτος. Κοινώς να σου δώσει πράγματα στο επιθετικό κομμάτι. Δεν τα έδωσε. Όπως δεν τα έδωσε και ο Γκάμα, φανερά επηρεασμένος από τον τραυματισμό του. Αυτό είχε ως συνέπεια να εκδηλώνει ο Άρης το 70% των επιθέσεών του από την δεξιά πλευρά με τον Σούντγκρεν και τον Μαντσίνι κατά κύριο λόγο εκφραστές. Δεν μπόρεσε επίσης να πάει ούτε στο άμεσο παιχνίδι αφού οι τρεις χαφ του ΟΦΗ έβγαλαν εκτός επιθετικής εξίσωσης τους Εντιαγέ και Σάσα. Περισσότερο τον πρώτο. Τι έμενε λοιπόν; Οι ατομικές εξάρσεις του ορεξάτου Καμαρά, του Μαντσίνι και κάποιες ημιτελείς ενέργειες του Μπερτόγλιο. Έλειπε και ο Ματέο…
Ακόμη και στο δεύτερο ημίχρονο που ο ΟΦΗ περιορίστηκε πια σε απόλυτα παθητικό ρόλο, ο Άρης πλην της ευκαιρίας του Εντιαγέ δεν είχε άλλες καθαρές ευκαιρίες. Είχε εξάρσεις, ξεσπάσματα, φανέρωνε ψήγματα της ποιότητας που διαθέτει το ρόστερ του, έφερνε την μπάλα σε επίκαιρη θέση, αλλά όταν έπρεπε να πάρει την σωστή τελική απόφαση τα έκανε… θάλασσα. Ο Ιτούρμπε μπήκε με όρεξη να κάνει πράγματα αλλά γρήγορα εγκλωβίστηκε κι αυτός. Ο Μάνος που μπήκε όταν ο Μάντζιος ήθελε να φορτώσει την περιοχή, μοιάζει να παθαίνει κρίση… άγχους κάθε φορά που γίνεται κάτοχος της μπάλας και ο Χαίροβιτς στα λίγα λεπτά που αγωνίστηκε δεν πρόλαβε να δοκιμάσει τα πόδια του (που είναι το δυνατό του σημείο) ούτε να πάρει μια στημένη μπάλα. Τέτοια ματς σαν το χθεσινό, αν δεν τα ξεκλειδώσεις νωρίς, κινδυνεύεις να παγιδευτείς στο άγχος και την αναγκαιότητα της νίκης. Αν σκόραρε νωρίς ο Άρης πιθανότατα θα κέρδισε και μάλιστα εύκολα. Το μάθημα ήταν μεν σκληρό αλλά είναι ακόμη νωρίς και αν το… διαβάσει σωστά θα βγει εντέλει ωφελημένος γιατί η σεζόν έχει μακρύ δρόμο και τα εμπόδια θα είναι πολλά.

Από την άλλη, με εξαίρεση τη φάση του τρίτου λεπτού, ο Άρης φαίνεται ότι βρίσκει στο πρόσωπο των Μπράμπετς και Φαμπιάνο δυο εξαιρετικούς αμυντικούς. Με όπλο την ταχύτητα και το διάβασμα των φάσεων, καθάρισαν τις 2-3 καταστάσεις που πήγαν να δημιουργηθούν και βοήθησαν και στην ορθή πρώτη μπάλα από την άμυνα. Η ποιότητά τους θα φανεί ακόμη περισσότερο σε ματς που ο αντίπαλος δεν θα κλειστεί.

ΥΓ. Σε μια δύσκολη για ποδόσφαιρο και μαζική παρουσία, Δευτέρα βράδυ και το γήπεδο σχεδόν γεμάτο με ατμόσφαιρα ζηλευτή. Μας έλειψε, το θέλουμε και ήταν μια ξεκάθαρη απόδειξη ότι ο κόσμος του Άρη πιστεύει σε αυτή την ομάδα και θα βάλει… πλάτη.